یک هموطن اهل جنوب و شهر مسجد سلیمان، ساکن اشتوتگارت، کتابی آشپزی به نام شادکامی ایرانی نوشته و کلاسی نیز برای آموختن رموز این شادکامی به راه انداخته است
یک هموطن اهل جنوب و شهر مسجد سلیمان، ساکن اشتوتگارت، کتابی آشپزی به نام شادکامی ایرانی نوشته و کلاسی نیز برای آموختن رموز این شادکامی به راه انداخته است. به تماشای جلوه‌هایی از اشتیاق آلمانی‌ها به مطبخ ایرانی بشتابید. رضا حیدری کاهکش خونگرم و پرکار از چند سال پیش تاکنون در اشتوتگارت به آلمانی‌ها درس آشپزی ایرانی می‌دهد. آشپزی شغل دوم او و دریچه‌‌ای برای پیوند با مردم و تبادل فرهنگی است.شاگردان کلاس آشپزی از نوجوانان شانزده ساله تا سالمندان بالای هفتاد سال هستند. شکم بی‌‌هنر پیچ پیچ، پیر و جوان نمی‌شناسد.
برخی آلمانی‌ها پلوپز را دیده‌اند اما تازه در این کلاس است که با آبکش کردن برنج و دم کردن چلوی ایرانی آشنا می‌شوند. غذاهای ایرانی به تعادل و ظرافت شهرت دارند و زمان می‌خواهند تا آرام آرام قل بزنند و جا بیفتند. غذاهای ایرانی با اجاق سر و کار دارند و نه با زودپز، پلوپز یا مایکروویو.
شاگردان پس از پخت غذاها دور هم جمع شده و دستپخت گروه را می‌چشند. یکی از اتفاقات نیکو در این کلاس‌ها ازدواج دو شرکت‌کننده با یکدیگر بوده است: راه عشق از مسیر شکم می‌گذرد.